18 en 19 april

Woensdag 18 april:
Jackson is jarig vandaag. Na de felicitaties geven we hem ons cadeautje. Dat zal hij later elders uitpakken.
Vandaag weer doctersround. Onvoorstelbaar, we tellen wel 28 blauwe uniformen, allemaal leerlingen waarvan er iets meer dan 20 eerste jaars zijn. Het is een soort blauwe vlek en dan een wat kleinere witte vlek( artsen en verplk) Ook de vrienden van Willem en Gertild lopen mee. Zij hebben 25 jr geleden meerdere jaren in een ziekenhuis in Malawi gewerkt. Nostalgie voor hen.
Vandaag is de grote dagvoor Stanley: na meer dan 1,5 jaar ziekenhuis gaat hij naar huis. Met een rolstoel ( tijdelijk van ziekenhuis, krijgt van Amerikanen een nieuwe rolstoel) We meten nog snel even de maten van de rolstoel om vanmiddag een anti decubituskussen te gaan halen(?) Dat wordt wrsch iets zelf in elkaar “ knutselen”. Velen nemen afscheid van hem, erg bijzonder. Om de dag zal er een verplk van het ziekenhuis hem gaan verbinden. Dat is uniek. Ik ben benieuwd.
De jonge vrouw met een verstandelijke beperking, waar gisteren de arm van is geamputeerd is zelf al van de “ICU” vertrokken en weer in haar eigen bed op zaal gaan liggen. Ze lijkt geen pijn te hebben en loopt al weer rond zie ik later.
We verbinden de wonden zoals gebruikelijk” swabs, goosses, strapping, solution etc”. Meisje met brandwonden moet echt meer op haar buik gaan liggen ivm contractuurvorming. Maar dat is natuurlijk lastig bij zo’n jong meisje(2 jr?) We geven het wel aan vader en tante door, maar vraag me af of ze dit ook gaan stimuleren.
Jongen met ernstige brandwonden heeft pseudomonas bacterie. Daar wordt vandaag azijn voor geregeld en voor jeuk aan de wondranden moet ergens vaseline vandaan komen. Dat hebben ze niet zomaar op de plank staan.
Ik kijk nog even mee hoe een verplk een paar wonden hecht ergens in een “ behandelkamertje”. Bijzonder dat verplk dat hier doen.
Na de lunch help ik William nog even met glas zetten. De bedden moet verschoven worden op het kindergedeelte. Helaas zitten ze allemaal ( op de grond) te lunchen. Uiteindelijk lukt het om het raam er uit te tikken en sta ik paraat met handstoffer en blik aan de binnenkant om de glasscherven op te vegen. De kinderen vinden het allemaal maar wat spannend. Voor het jongetje in tractie heel fijn dat er een nieuw raam wordt geplaatst omdat hij nu eindelijk naar buiten kan kijken. Hij ligt al heel lang op de afdeling en het vorige raam was in het kader van privacy met gekleurd plakplastic beplakt.
We hebben vanmiddag afgesproken dat een jongen van de OK (Josef) met ons mee zal gaan naar Kisoro om een anti decubitus kussen te regelen. Hij belt eerst met betreffende op wat de kosten zullen zijn. Hij weet ook dat wij anders als “ Muzungu’s” afgezet zullen worden.
We vertrekken in de auto van de artsen richting dorp. Na wat kijken en voelen besluiten we een afvalstuk van zitkussen van een bankstel te kopen. Deze heeft net iets meer stevigheid voor het zitvlak. Een eindje verderop zoeken we een soort zeil/mackintosch voor over het schuim. Voor en goede 8 euro zijn we klaar. Geen echt anti decubitus kussen, maar wel prima voor een paar weken. dan krijgt hij een nieuwe die uit Nederland wordt meegenomen.
Ik rij, voor het eerst van mijn leven in de auto terug. Alles tegenover gesteld en uiteraard aan de linker kant van de weg. Even spannend, maar wend snel.
Dan zitten we het laatste uurtje van de middag in de zon.Het is werkelijk prachtig weer. De loodgieter komt weer eens langs( eindelijk) want we hebben al 2 dagen niet kunnen douchen en er zit vrijwel geen druk meer op de kraan. Hij heeft het weer geregeld, maar als we ‘s avonds douchen moet je op de hurken zitten wil je jezelf enigszins nat maken. Grrrrrrr.
We kijken een film op de lap top.
Donderdag 19 april:
Op tijd uit de veren voor de laatste dagdienst deze week. Morgen vertrekken we nl voor 3 dagen naar QEP(Queen Elisabeth Park)
Vandaag kijken we een aantal OK’s mee. We zijn er om 8.00 uur, maar voordat de eerste OK begint is het 9.30 uur. Er moet eea bij elkaar gezocht worden om patiënt met heupfractuur goed op de zij te krijgen. Bepaalde apparatuur werkt niet. Er wordt erg steriel gewerkt ondanks dat alles er toch wat aftands, oud en “ smoezelig” uit ziet.
Omdat ze hier geen kop hals protheses uitvoeren ( infectiegevaar o.a.)wordt alleen de kop verwijdert en zal de patiënt nadien kunnen lopen, zij het wel met aantal cm verschil in been.
Dan een koffie break om 10.30 uur. Omdat het allemaal erg lang duurt wil ik net gaan als de volgende OK zich aandient. We kijken mee met OK uitruimen wond bij externe fixatie. Hier gaan korrels is en nadien wordt er Gentamycinne bij ingespoten. Mogelijk dat ze in Oeganda deze korrels ook kunnen fabriceren? Dat zou mooi zijn.
We kijken nog even mee met OK van dr. Paul. Iemand met flink veel pus in de buik. Wel en bekkentje vol!!!
Dan is het 12.30 uur en hebben we genoeg gezien wat betreft OK.
Het weer is nog mooi, maar in de verte zien we de donkere wolken al samen pakken.
We moeten vanmiddag kussen ophalen en wat boodschappen doen. We nemen de auto mee zodat we gelijk wat meer boodschappen kunnen meenemen.
Even na de lunch komt er weer een flinke stortbui en gerommel. De stroom valt, uit maar dit keer kortdurend. Gelukkig!
We gaan weer met de auto naar Kisoro om het anti decubitus kussen op te halen en gelijk een paar boodschappen te doen.
Voordat we op pad kunnen hebben we het hele huis op de kop gezet omdat William zijn portemonnaie kwijt is. Blijkt zo goed verstopt dat we pas na 15 minuten succes hebben. Een kleinigheidje hou je altijd.
Bij terugkomst is de zon helaas weer achter de wolken verdwenen. Dan te bedenken dat in Nederland de “ mussen van het dak vallen”.
We draaien ‘s avonds nog een wasje als wederom de stroom een periode uitvalt.
Monopoly bij kaarslicht gaat mij goed af. Ik sta achter bij William en Renée dus heb de punten hard nodig!
Nu gelukkig weer stroom, dus de wasmachine kan het programma hopelijk afmaken.
Slaap lekker.