Safari

20 tm 22 april: Safari QEP
Het kussen wat Renee en ik speciaal voor Stanley hebben laten maken wordt opgehaald door Willem en Gertild en uiteraard ook de autosleutels.
Keurig om 9.00 uur worden we opgehaald door Sheena en zijn driver Dennis.We hebben slechts een big shopper en onze rugzakken bij ons.
Al na slechts een uurtje rijden door de bergen lopen er bavianen langs de kant van de weg. Prachtig en ze laten zich ook nog eens gewillig( vanuit de auto uiteraard) fotograferen.
Onderweg even een korte stop voor een normaliter prachtig uitzicht. Dat is nog steeds mooi, alleen wat teveel mist vlgs Sheeba.
Het landschap veranderd regelmatig: bamboebossen, matoke-velden en theevelden. Ook langs de weg zie bepaalde “patronen”; allemaal fruitstapeltjes voor de verkoop, dan weer allemaal aardappelen, dan weer allemaal vuurpotten.
Halverwege onze trip die uren gaat duren lunchen we. Dwz de driver nuttigt het naast zijn auto en wij zitten met Sheeba aan tafeltje buiten. Het is een lopend buffetje met Oegandese gerechten. Mmmm even zoeken naar een goed stukje vis zonder kop. Geen probleem dat wordt speciaal voor mij gehaald. Er is o.a rijst en een soort pindasaus(lila van kleur), kip, geitenvlees, portia(?) een soort dikke, witte stevige massa met weinig smaak, spinazie. Poos later moet er getankt worden. Daar wordt je nog keurig bediend en worden je voor en achterraam gewassen.
We doen gelijk maar even een sanitaire stop en William koopt 5 kleine zakjes pinda’s a 0,11 ct p/st. Dat zijn nog eens prijzen.
De rit is “ zwaar voor de geest”. Alle 3 hebben we moeite om wakker te blijven. Redelijk in de buurt van QEP bevinden zich enorme velden met een bepaald soort thee. Alleen de aanblik al is prachtig. Grote keurig ingedeelde vlakken groen zover je oog rijkt.
En dan eindelijk komen we eind van de middag aan bij Bush Lodge. Exact dezelfde locatie van 5,5 jr gelden. Ons onderkomen heet “ Leopald” ( luipaard denk ik;-))
Dit blijft adembenemend mooi en heeft vlgs mij niets met Oeganda te maken, maar puur voor de toerist. 2 douchekoppen in de buitenlucht afgeschermd door rieten schutting. Het water wordt verwarmd door de zon. Binnen alles wat je nodig hebt om te slapen. Het toilet gebruikt vergt een kleine aanvulling. Na gebruik een paar scheppen zaagsel in het kader van de vieze luchtjes.
Dan gaan we op “ avond safari”. Het uitzicht is prachtig, echt zoals ik Afrika van de t.v ken. Een enorme vlakte met struiken/grote cactussen en bomen.
We zien wrattenzwijnen( Pumba’s) en veel nijlpaarden in het water. Niet te dichtbij, want ze schijnen erg hard te kunnen lopen. Een paar aapjes (blue velvet?)en langs de kant van de weg veel bomen met nestjes van de weaver birds.
Ook hier weer veel mensen langs de kant van de weg lopend, zittend en uiteraard weer veel jongeren met boda boda’ s die op klanten wachten. Het is kleurrijk, maar tegelijkertijd zie je de armoede. Vrouwen en kinderen sjouwen met van alles op hun hoofd. Zelfs bakstenen en tot soort kleine steentjes gemaakt lavasteen en hele takkenbossen.
Als we na een paar uur weer terug gaan staat er op de weg naar onze lodge een grote olifant. Wouw wat een gigantisch beest zeg. De driver is uiteraard wat voorzichtig; daar kun je maar beter geen ruzie mee krijgen. Na de nodige foto’s gaan we naar de lodge. Wat een contrast met de echte wereld een paar km verderop.
Bij de Lodge staat in de buitenlucht de tafel voor ons vijven gedekt. Alle olielampjes gaan aan en er wordt een vuurtje gestookt. Ontzettend sfeervol, bijna idylisch. Dan wordt ons verteld wat we voor diner krijgen. Het is voor Oegandese begrippen een sterren maaltijd. Voortreffelijk! We genieten volop. De gastvrijheid is ook meer dan bijzonder.
We kletsen wat na en besluiten vroeg naar bed te gaan omdat we om 6.30 morgenvroeg aan het ontbijt moeten zitten want 7.00 uur gaat de safari beginnen. Ze willen nog graag even weten wat voor een soort ei we willen en noemen de enorme hoeveelheid mogelijkheden op hoe je een eitje kunt serveren.
We worden door een van de obers terug gebracht naar onze lodge. Er bestaat nl. een kans dat er wilde dieren op ons pad komen. ‘S nachts loopt er ook een bewaker met een geweer rond. Slikkk!!
Ik neem dan toch maar een koud/lauwe douche. De straal is heerlijk maar de temperatuur is even doorbijten. Als ik dan in bed lig en de vele onbekende geluiden hoor, voel ik me een bevoorrecht mens.
21 april:
6.00 op en 6.30 ontbijt. Een buffettje met fruit, gebakken soort loempia, pannenkoekjes, en diverse cakejes.
Na het ontbijt gelijk op pad. We moeten ons blijkbaar ergens melden en krijgen een gids mee. Ze verteld ons over het park in zijn algemeenheid. Meer dan 2100 vierkante km!! We zien buffels, nijlpaarden, wrattenzwijnen, watercops en Uganda cops.
Als er ergens verderop een aantal safari jeeps staan worden wij uiteraard ook nieuwsgierig. Raak!! Leeuwen gespot. Met de verrekijkers in de aanslag bekijken we ze van flinke afstand. Het blijken er uiteindelijk 3 te zijn. Ondanks dat het niet bloedje heet is bewegen ze zich erg traag, maar prachtig om te zien.
Dan gaan we naar het zwarte zoutmeer. Tevens bevinden zich daar wat winkeltjes voor de toeristen. Renee koopt eindelijk haar beelden welke ze 5 jaar geleden al had willen kopen. Na maar liefst bijna 4 uur zit de safari er op, helaas geen olifanten en grote kuddes buffalo’s. Onderweg richting lunch hebben we dan toch geluk. We zien veel olifanten. Ze zijn indrukwekkend groot en lopen dwars door struiken en beplanting. ZE lijken zich nergens aan te storen.
Dan is het lunchtijd: de locatie is meer dan overweldigend. Dit past eigenlijk niet bij ons en vlgs mij ook niet in Oeganda. Wat een enorm hotel, met zwembad en veelal blanke gasten. Het uitzicht is adembenemend en de lunch uitstekend. Hoeveel Michelinsterren zouden ze hebben? Eerlijk....ik vind een plaatselijk restaurant ook prima, maar dit hebben we toch weer mogen beleven. Sheeba weet wat zijn gasten( lees blanken) willen.
Dan de boottrip over Kazinga kanaal, het kanaal dat Lake Edward met Lake George verbind. Het water ziet groen van “ ellende”. dat verbaasd me ook niets als ik even later de vele dieren zie poepen in het water.
Er is een groep olifanten aan het badderen wat een prachtig gezicht is en waarbij ze ook echt zichzelf besproeien met water. De slagtanden zijn giga indrukwekkend.
Dan vaart de boort langs veel nijlpaarden en buffels. Die verdragen elkaar prima. ter verkoeling liggen ze zo’n beetje de hele dag in het water. De nijlpaarden vooral omdat ze anders verbranden. Gedurende de nacht gaan ze aan land om gras te eten.
We zien van een kleine krokodil alleen de snuit en ogen en op de oever een flinke hagedis. Enorm veel verschillende soorten vogels, marabu, ijsvogels, reigers en soort pelikaan, Afrikaanse arend etc. Na een paar uur op de boot zijn we er ook wel klaar mee, het vroege opstaan eist zijn tol.
We gaan naar de Lodge terug om heerlijk na te genieten. Plots steekt er een grote slang over de weg. We kunnen er nog net een foto van maken.
Wat kan een douche dan heerlijk en verfrissend zijn daar knappen we van op.
Ook nu eten we weer buiten bij het licht van olielampen en kampvuur. De kok heeft er weer een tongstrelend diner van gemaakt. Renee krijgt op verzoek het recept van de passievruchtensaus, daar lusten we meer van!
Ook nu weer op tijd naar bed. Van al dat niets doen, maar de vele indrukken zijn we echt heel moe.
Met Sheeba spraken we af om 8.30 uur ontbijt en 9.00 uur vertrek.
Omdat ik 5,5 jr gelden naar een warmwaterbron ben geweest wil Sheeba dat nu ook wel doen. Mensen komen van ver omdat het geneeskrachtig water zou zijn. Allerlei ziektes genezen. Volgens de gids daarstraks plekken zelfs fracturen. dat wordt ons ook een beertje te gek. het ziet er letterlijk zwart van de mensen. Velen nemen ook gewoon een heerlijk warm bad. De gids van daar verteld dat ene deel voor baden is en andere deel kun je water kopen om te drinken of thee van te maken. We zien op ter plekke dat mensen het gloeiend hete water drinken. We maken met toestemming een foto en “ stiekem” wat extra foto’s.
Terug bij het busje staat een man die om geld vraagt. Hij heeft een giga lelijke wond op zijn been. Ik moet er niet aan denken dat hij ook zo in dat bad gaat. Gatverrrrr wat een allergaartje aan bacteriën.
Onderweg geniet ik van het uitzicht van de bergen en de kleurrijke mensen. het is onvoorstelbaar hoeveel mensen er langs de kant van de weg handel drijven en lopen. Er is voortdurend beweging. Ik heb vaak te doen met de kinderen die ook zware bepakkingen op hun hoofd hebben. Iedereen moet hier zijn steentje bijdragen of het nou met takkenbossen, stenen of jerrycans water is.
Omdat het zondag is valt het gelijk op dat iedereen er op en top uitziet. In Kabale, een wat grotere plaats zie je dat de dames weinig hoofddoeken dragen en langer haar hebben. het valt zelfs op dat jonge vrouwen de rokjes boven de knie hebben. Dat is dan toch het verschil met dorpjes op het platte land.
We lunchen in een heuse “ Barrista”, waar de koffie heerlijk is. Op naar het laatste stuk van onze reis.
Ook nu dommelen we alle 3 wat in. De reis is lang, met name door de slechte wegen, verkeerdempels( jawel!) en de vele bochten kunnen we geen snelheid maken.
Eindelijk zijn we eind van de middag weer terug in het Codahuis.
Het was een geweldig weekend.We hebben enorm veel foto’s gemaakt die Renee overzet op de pc zodat we die in ieder geval dubbel hebben.