21 en 22 mei Gorilla tracking

21 en 22 mei : gorilla tracking
Niet helemaal fit, paracetamolletje en door.....
Maandag 2-de Pinksterdag wordt hier niet als een “ zondag” gevierd.
Omdat het nogal regent vanochtend is niemand( behalve wij) op tijd. Sommigen zelfs een 1/2 uur te laat.
Vandaag weer casuïstiek: Gaat nu over het overlijden van iemand die epilepsie had( mogelijk tgv tumor?) Echt prima zoals ze alles bespreken hadden we het anders moeten doen, hebben we iets nagelaten etc. Ook wordt besproken dat, door de uitval van elektra en dat dan in de avond/nacht de generator niet aangaat de zuurstof pompen dan niet werken. Dit is in Nederland uiteraard onvoorstelbaar. Maar natuurlijk moeten ze hier dan ook de generator in de avond en nacht aanlaten. Maar dit schijnt duur te zijn. Tja........wat is duur.
Na de visite doen we de wonden incl beide VAC’s. Deze blijven bij beide patiënten aangesloten. Beide VAC’s waren sinds gisteren niet meer aangesloten ivm alarm wat ze niet konden verhelpen.
Bij Fred gaat het verband er voor het eerst na de huidtransplantatie af. Oeiiii wat komt daar een lucht af en wat is het pijnlijk voor hem. Maar de wond het ziet er redelijk/goed uit.
Omdat ik nog een halve koffer met knuffels heb ga ik deze eerst maar eens uitdelen. Je staat er versteld van hoe moeders dan opeens een knuffel “ verstoppen” om er nog 1 te krijgen. Tot hilariteit van de overige moeders als ze betrapt wordt door mij. Niet alle kindjes zijn gelijk gecharmeerd van een knuffel; ze kennen het simpelweg niet en vinden het soms zelfs eng.
In de middag loop ik naar het gezin om daar heel veel kleding te brengen, wat snoepgoed, balletjes, waterpistool, armbandjes en oorbelletjes.
De meeste kinderen zijn thuis, waarvan ook de dochter van 18 die een babytje heeft.
Als ik naar de leeftijden vraagt blijkt dat de moeder 35 jr is!! Echt niet..... als ik dan uitleg dat ze dus 13 jaar was toen ze de “ first born” kreeg wordt het aangepast naar 40 jaar. Net zo makkelijk. Het bellenblazen is uiteraard hilarisch en de deuropening staat vol met kindjes uit de buurt.
Ik wil graag wat schriften voor hen voor school kopen, dus de zoon( Guidion 14 jr) gaat mee naar de bank en later naar de markt. Helaas vinden we geen schriften, maar.....we kopen wel een schooluniform voor hem en zijn broertje. Het onderhandelen duurt even. Ze willen hem graag in een veel te kleine trui proppen. Guidion is erg blij met zijn uniform. Ik begrijp van hem dat zijn moeder wel werkt; straten in Kisoro schoonvegen.
Dochter van 18 werkt niet en heeft alleen lagere school gedaan. De andere dochter zit nog op school.
Mijn gympen wil ik aan de oudste dochter geven, maar moeder vind dat die voor Guidion zijn. Helemaal prima.
Ik geef nog een briefje af waarin ik in het Engels eea heb opgeschreven en Guidion vertaald. Het ontroerd me, vooral de wetenschap dat ik over een weekje weer weg ben en dan niets meer voor ze kan betekenen. Of....ik moet iets verzinnen dat ik eea via de wounddressers of Evelyne kan regelen. Loslaten!!
‘SAvonds hebben we een heuse “ Holland”. Avond. We bakken pannenkoeken en eten met alle “ Mzungu’s” in het Stone House. Gezellig.
Ik ga gelijk om 22.30 naar bed omdat ik morgen graag fit wil zijn voor de Gorilla tracking.

22 mei Gorilla tracking
Toch nog maar een paracetamolletje, want nog steeds niet helemaal top
De rit naar het vertrekpunt (Mgahinga National Park)om 7.00 uur is al een uitdaging. Naast dat het regent is het een en al rots, stenen en soms grote gaten in de weg.
De klim naar de “ briefing” is heftig, erg stijl, glad en losse stenen.
Er sluiten nog 2 andere mensen (Brazilianen)aan die beide een begeleider/drager hebben. Rob “ neemt” ook een drager in de hoop dan zijn enkels en knieën wat te sparen.
We lopen uiteindelijk 1 uur en 40 minuten. Uiteraard stoppen we een paar keer, want de hoogte en het klimmen en lopen, vraagt de nodige zuurstof.
Dan krijgen we het teken dat de gorilla groep op een paar honderd meter zit. Dus even drinken, koude pannenkoek en peukje. Ik ben er klaar voor.
En dan.........zien we de groep.
Het zijn er 8 van de 9. Je moet dit zelf zien en ervaren. Ik ben gewoon even emotioneel. Wat is het geweldig. En die enorme zilverruggen, wouw, wat een massa, wat een spieren. Onbeschrijfelijk gewoon. En dan die kleintjes.........ohhhhh. Hoe ze spelen en elkaar plagen. Een poosje later komt, van ver weg, de grote baas(Mafia) er aan. Nog imposanter dan de 2 zilverruggen die we al bij de groep zagen. Daar wil je dus echt geen ruzie mee krijgen!
Als hij besluit om door te lopen volgt de rest van de groep ook.
En wij er natuurlijk achteraan. Als we allemaal 1 zilverrug met camera volgen blijkt plots achter ons een andere zilverrug op te duiken. Hij loopt echt vlak langs ons heen. Dus....niet op of aankijken en hopen dat hij in een goed bui is. Rob kan hem bijna aanraken! De regel is 7 meter afstand bewaren.
Het uur vliegt voorbij. Ik heb amper in de gaten dat het blijkbaar de hele tijd al regent.
Hoe spijtig, we moeten vertrekken om ook de gorilla’s hun privacy te gunnen.
Het was de 600 dollar zeker waard(480,- euro)
De terugtocht gaat sneller, maar blijft wel uitdagend met al die regen. Regelmatig even Rutschen zouden ze in Oostenrijk zeggen. Wat een avontuur. Wie dit nog niet op zijn bucket-list heeft staan: Gelijk noteren. Onvergetelijk
En dan weer koud en doorweekt “thuis”. Wat kan douchen dan heerlijk zijn.