18,19 en 20 mei ziekenhuis Nyakibale

18,19 en 20 mei naar ziekenhuis Nyakibale
Vrijdagochtend komen dan eindelijk na, 24 uur vertraging, de matrassen aan. Het was nog even een uitdaging om ze hier bij het ziekenhuis af te leveren.Er hangen elektriciteit draden over de weg naar het ziekenhuis, dus..omrijden. Dan past het geheel niet onder de poort door bij het ziekenhuis, dus...dan maar achteringang. Hilarisch!
Het facilitair personeel komt van alle kanten aanzetten om te helpen met uitladen.
Na dit alles gaan we op weg met Sheeba naar Nyakibale. Onderweg weer lekker buffet, dat kun je wel aan Sheeba overlaten.
We worden hartelijk welkom geheten door Claudio( de Pontius van Nyakibale) Hij geeft ons een rondleiding. Er wordt op dit moment veel verbouwd en op de chirurgie komt zelfs een verdieping bovenop! Hoe gaan ze dat straks doen met erg zieke patiënten?
Het terrein ziet er keurig uit. Op bijna elke afdeling staat aan het begin een tank zodat iedereen de handen kan wassen. Het terrein is grotendeels geasfalteerd, met weinig gazon. Wat mij het meest verbaasd is de vinger scan die bij de ingang van het administratiegebouw staat. Alle vaste medewerkers moeten bij aanvang en na afloop van de dienst in en uitchecken!!. Zo modern had ik echt niet verwacht.
Ik heb natuurlijk niet op de afdeling gewerkt, maar op het eerste gezicht ziet het er allemaal vrijwel hetzelfde uit dan in Mutolere. In Mutolere zijn nog een aantal afdelingen erg oud en moeten gerenoveerd worden. Dat staat ook wel in de planning. Hier zie ik op veel daken een aantal zonnepanelen liggen. Het washok hier is ook net nieuw en heeft naast 2 bedrijfs wasmachines zelfs een grote droger!!. Ziet er echt perfect uit! Zou ook iets zijn voor Mutolere.
In het visitors verblijf worden we hartelijk welkom geheten door zr Pee en nog een paar andere zusters. En in de kantine hebben we Edmund al ontmoet. Beide nemen het cadeautje van Esther in ontvangst.
Er wordt door de zusters gekookt voor ons. De keuken is zwart van het roet en uit alle gaten en kieren komt rook. Douchen kan.....maar dan wel koud. Dus maar even niet.
Er verblijven op het terrein ook 3 Belgen( verplk opleiding) en 2 Amerikanen.
In de avond gaan we nog even naar de kantine om met Edmund bij te kletsen. Veel anderen komen zich ook voorstellen.
Het verblijf is sober, maar afdoende.
Zaterdag gaan we zelf nog even over het terrein om alles te bekijken. Voor Renee natuurlijk veel herinneringen van 5 jaar terug. In de middag na de (warme lunch)gaan we naar een plaatsje even verder op. Ik koop wat speelgoed voor de kinderen van “ mijn” gezin in Kisoro. We komen nog een fanfare tegen en zien een paar feeststoeten( bruiloft) voorbij komen.
Eenmaal terug gaan we lekker relaxen, zonnen en lezen.
De avond vermaken we ons met een spelletje kaart monopoly.
De nacht is helaas kort. Studenten maken veel lawaai en als het bijna stil lijkt te worden beginnen de “ zusters/nonnen” de voorbereidingen te treffen voor het ontbijt. Het is dan geloof ik 6.00 uur. Pffffffftt!!
Om 7.30 uur zit ik gewassen en gekleed buiten onder het afdakje mijn boekje te lezen.
Om 11.00 komt Sheeba ons ophalen en beginnen we aan een lange terugreis.
Hij verteld dat het moeras waar we langs rijden nu wordt klaargemaakt om in de zomerperiode gewassen te laten groeien. Het land is officieel van de overheid.....Who care’s! Wat verder verteld hij dat door verzakken van de berg de weg nu verplaatst is.
Er wordt niet goed over nagedacht/onbekendheid met hoe gewassen te verbouwen, waarom niet alle bomen kappen etc. Mensen hebben er geen weet van en als je voedsel moet hebben/verbouwen en je hebt hout nodig om op te koken, dan haal je dat gewoon langs de kant van de weg.
Zo liggen er op de weg en er naast ook groten hopen steen, die door jongeren uit de bergen worden geslagen. Zo hopen ze door verkoop nog wat geld te kunnen verdienen.
De avond is voor berekenen en herrekenen van al onze sponsorgelden.
We willen nog verrijdbare infuuspalen, stretchers en bedschermen kopen. Dan hebben we ideeën over een wasdroger opgedaan in Nyakibale of moet het toch een overkapping worden met alleen golfplaten die in de zon staat en waar de wind doorheen waait zodat de was op een “ groene/ecologische manier gedroogd wordt. Eerst maar even overleggen met Pontius. Mogelijk een lichtbak voor röntgen foto’s, of toch investeren in een opleiding voor iemand die, als het veld met zonnepanelen klaar is, dit gaat beheren en coördineren. Er is zoveel te wensen en te doen. We kunnen helaas nu niet alles zelf meer in ontvangst nemen ivm te weinig tijd. Maar daar gaat het uiteraard ook niet om.......als het maar gerealiseerd wordt.