25 en 26 mei Afscheid en naar Kampala

25 en 26 mei
Onze laatste dag op de afdeling. Ik hoop Aloiz nog even te spreken over de inzet/start van een aantal verbeter maatregelen waar we over gesproken hebben en hij ook enthousiast over was.
Renee en ik hebben afgesproken geen klin les te geven, De studenten hebben en paar keer meegekeken en mogen er toch niet mee werken. Meerdere van de staf hebben het onder toeziend oog gedaan. De ambulance verplk hebben een klin les over wonden, wondgenezing etc gegeven. We hebben vrijwel bij elke VAC wissel instructie en info gegeven dus dat is voldoende.
We trakteren op onze zelfgebakken koekjes die er letterlijk ingaan als koek. Ook in het guesthouse waar artsen en afd hfd koffiepauze hebben smullen ze er van. We komen dr. Coda nog tegen die hoopt op de aanschaf van een zuurstofmachine voor de prematuren en baby’s.
Evelyne spreken we nog kort. Ze wil geen afscheid van ons nemen: i Will snee hou Tomorrow, zegt ze dan.
We gaan nog even naar de playroom waar gezellig geknutseld wordt door 2 ambu verplk met meerdere kinderen. Echter, net als een dag eerder, ontbreekt er nu een schaar. Letterlijk alle kinderen worden gefouilleerd.
Dan gaan we afscheid nemen van alle medewerkers. Dina komt nog naar ons huis voor kleding van Renee en Jackson voor de gevulde gereedschapskist die voor het ziekenhuis is. Van Rob krijgt hij nog een soldeerbout. Daar hadden ze er wel 1 van, maar die werkte op gas ( voor o.a. Aanstekers) wat ze hier dus helemaal niet hebben.
Dan ga ik langs Charles, hij wil mijn telefoonnr. En dan naar Anettie, ze heeft me verkeerd begrepen. I.p.v. het 3 meter lange doek voor om het snoer van de boor op OK, in 2-en te knippen heeft ze er 2 van 3 mtr bijgemaakt. Helemaal prima!
Ik overhandig ze aan Joseph van de OK. Hij regelt dat ze gesteriliseerd worden en uitgeprobeerd worden op OK. Hij zal mij laten weten of het werkt.
Dan koop ik sap en bekers voor het gezin van Julius en Isaac ivm mijn afscheid.
Om 16.00 uur gaan we met “ onze “ aangeschafte auto samen met Pontius naar Kisoro. Ik wordt afgezet bij het gezin om afscheid te nemen. Ik heb het restant aan kleding en petjes en een paar knuffels en snoep meegenomen. Ze zijn uiteraard erg blij dat ik weer een bezoekje breng. De moeder heeft al een shirtje van mij aan. De beide meiden zijn dolblij met een aantal t-shirts. Ik begrijp van Gideon dat er geen schriften zijn gekocht. De moeder had het geld gebruikt om medicatie voor Julius te kopen. Hij is nu ook niet aanwezig, ligt ziek op bed. Nou ja....ik snap haar prioritering, maar ze had ook geld gekregen.... Loslaten Pierik!
Ik knuffel iedereen voor een laatste keer en ze begeleiden met totaal de verharde weg. Het is naar, raar en emotioneel..... Zal ik ze weer terug zien, zullen ze zich redden, hoe zal het met Julius aflopen etc.
Dan gaan we naar een locatie die we nog niet eerder hebben gezien. Lekker biertje en wijntje en we kletsen met Pontius over allerlei zaken betreffende de gezondheidszorg maar ook over het voortbestaan van St Francis Hospital. Want wat als er Straks geen nonnen meer zijn in Nl om hen te steunen. Ze zijn zich dar van bewust en zoeken naarstig naar nieuwe inkomsten bronnen. Veel later sluit Jerome aan die deze middag voor het eerst een laparoscopische OK heeft gedaan.
Om 19.00 uur ontmoeten we de andere Muzungu’s bij de Coffee Pot. Het is een gezellig samenzijn. Na het afscheid nemen gaan we met de taxi naar huis.
26 mei Zaterdag:
Om 7.00 vertrekken we naar Kampala. Heb sluit even aan, maar zijn broer Godfrey zal ons brengen.
De reis verloopt voorspoedig, maar duurt erg lang. Onderweg zien we steeds groepen mensen lopen met voorop iemand met een groot kruis. Het zijn mensen van een bepaald geloof die een pelgrimstocht maken naar Kampala. Te voet dus!! Ze komen zelfs uit Kenia en Rwanda.
Om 18.30 uur komen we eindelijk bij Backpacker aan. John Paul is er al( met zijn broer) Immaculate kon helaas niet. Ik geef JP een paar knuffels mee voor haar kleine meid.
Edmund en vriendin Judith sluiten aan en even later is ook Nelly aanwezig. Zij stond bij een andere Backpackers. Ze krijgt het geld voor de boda boda van Renee. Ze neemt overigens alleen een boda boda vanaf een soort boda station. Er schijnen veel meisjes te worden ontvoerd en vermoord. Dus nooit zo maar op straat een boda aanhouden, Dan heeft niemand je gezien mocht er wat gebeuren.
Het is een gezellige avond. Ik denk alleen dat ze het eten niet bijzonder vonden. Allemaal “westerse” gerechten. Maar ze lijken wel van het samenzijn te genieten.
JP krijgt een enveloppe van 2 collega’s van Gelre. Hij is heel erg blij met de inhoud. Hij heeft het financieel niet makkelijk nu hij studeert. Zijn broer is overigens voor het diner al vertrokken omgaat er een mogelijke klant belde.
Na het afscheid, met een soort belofte elkaar weer te zien, gaan we naar bed. Niet veel gedaan, maar zo moe/lui van die lange reis.
We hebben overigens nog wel een klein probleem betreffende de betaling aan Sheeba. Hij blijkt een verkeerd bedrag te hebben gezegd. Tja......... hij heeft het zelfs nog gezien toen hij ons ophaalde vanmorgen. Laat het nu zijn broertje opknappen. Hij wil 100 dollar meer. Mmmmm daar gaan we ons op beraden.