16 en 17 mei

16 mei woensdag:
Vandaag een regeldag. We hebben met de driver( Gerard) afgesproken dat hij ons morgenvroeg naar de “ matrassenboer” brengt.
Tevens heb ik erg goed nieuws te melden. We hebben ook een flinke donatie/subsidie van de gemeente Zutphen gekregen. Gisterenavond las ik nog even wat werkmail en stond deze ertussen. Renee en ik natuurlijk helemaal door het “dolle”, gillen!!
Wat geweldig, nu kunnen we ook definitief een 2-de hands Toyota landcruiser bestellen voor de out reach. We weten inmiddels zelf hoe ontzettend slecht de wegen zijn in deze omgeving.
Bij de matrassenboer worden we het niet eens over de prijs. Als Gerard dan met Pontius belt blijken we bij de verkeerder matrassenboer te staan. Net voor we weggaan verlaagd hij de prijs. Helaas. Maar.....ook de andere ondernemer blijft bij het hoge bedrag. Hij belt zelfs zijn collega( waar we net waren geweest) om daar voor het lage bedrag de matrassen van te kopen. Dus....even later staan we weer bij de eerste matrassenboer.
We moeten uiteraard meerdere miljoenen shillingen aanbetalen. Morgen worden de matrassen al geleverd. daar moet door de naaister nog mackintosh omgenaaid worden. Gelukkig is er nog een klein voorraadbeheer dus kan ze gelijk aan de slag.
Dan gaan we op zoek naar Pontius en vertellen hem het grote nieuws van de subsidie. We hebben inmiddels eigen geld voorgeschoten en dat vindt hij eigenlijk te gek. Het ziekenhuis kan ook even geld van andere projecten gebruiken om eea voor te schieten. Als wij echt zeker weten dat we het geld krijgen. WE vragen hem naast de 7 kinderbedjes er nog 3 extra te bestellen.
Dan willen we nog een paar stretchers, screens en infuuspalen kopen, maar willen eerst weten hoe eea er uit ziet. De stretchers hoort hij veel klachten over.....maar waarom dan blijven bestellen bij JMS?? Als hij komende week de Toyota landcruiser in Kampala gaat ophalen zal hij kijken of er mogelijk andere bedrijven zijn. We kunnen in ieder geval vast kijken in het bestelgoederen van JMS dat bij de apotheek ligt.
Renee levert daar een grote hoeveelheid medicatie af, maar het boek krijgen we niet mee. Dat ligt achter slot en de “ in charge” is er niet. We komen morgen terug.We nemen wel gelijk het blad met medicatie voor chirurgie mee.
Even later komt John, de carpenter ons opzoeken. We vertellen hem dat we ongeveer 60 nachtkastje nodig hebben, zonder deurtje in het kader van hygiëne. Hij wil ons laten zien waar en hoe de groet kasten gemaakt gaan worden. We hebben echter geen sleutel en op chirurgie is de betreffende niet te vinden en op de interne is zelfs helemaal geen personeel te vinden!!
De carpenter zal ze per afdeling een andere kleur verven, dan is dat maar duidelijk. Als we denken dat eea klaar en besproken is schrijft hij op, waar we bij zijn: I need to have money in advantence. Wij geven aan dat hij daarvoor bij Pontius moet zijn. Hij aarzelt wat, maar vertrekt en geeft aan dat het goed komt. Tevens laten we hem zien dat de kar voor de visite gerepareerd moet worden. Komt in orde, een nieuw wieltje er onder...spare party genoeg zeg ik.
Op de afdeling nog even naar een patiënt ( Steven)ivm VAC problemen. Ze hadden Joke gebeld, maar die kon niet. Hij was al weer verbonden, dus morgen sluiten we de VAC weer aan. De canister zat vol. Hij vroeg zich af waarom we er gisteren niet waren en vandaag ook al niet. Ik laat hem de foto’s van de out reach zien, waar hij met belangstelling naar kijkt.
Dan komen we dr. Coda tegen en vragen we of hij nog wensen heeft. Een zuurstof machine voor pasgeborenen. Deze hebben ze in “ Potters village”(weeshuis) in Kisoro ook. Komt uit Engeland en zal daarom verscheept moeten worden. Mogelijk kunnen we een deel doneren daarvoor.
Dan brengen we een bezoek aan de in charge van de kinderafdeling en vertellen het goede nieuws van 10 nieuwe kinderbedjes. Ze springt bijna een “ gat in de lucht”. En als een paar studenten niet meeklappen met haar dan spreekt ze hen aan waarop er uiteraard geklapt wordt. Ze is ontzettend dankbaar.
Het mooie is dat eigenlijk een hele zaal van de kinderafdeling door de mannen(William en Rob) en ons is opgeknapt/gerenoveerd incl nieuwe bedjes. Hoe mooi is dat!
Het is zo fijn dat alles nu eindelijk gaat lopen, we hebben nl nog maar een week, maar wachten nog steeds op positief besluit van de Wilde Ganzen.
ook dat besluit komt diezelfde middag nog binnen. Het gaat nu erg hard en snel in 1 x .
Die avond maken we het geld over naar “ de Wilde Ganzen”!!
We hopen dat ze het volgende week overmaken naar het ziekenhuis met hun afgesproken deel erbij uiteraard.
We voelen ons echt een soort St Klaas en Kerstman.
Morgen willen we navragen wat de rekening van Fred tnt is. Omdat we al een tussenstand hebben gezien vinden we dat hij ( en zijn ouders)na meer dan een half jr ziekenhuis wel een positieve boost kunnen gebruiken.
Die ouders zitten anders de rest van hun leven in de schulden!

17 mei Donderdag:
Helaas horen we vanmorgen al vroeg dat de vrachtwagen met matrassen pech heeft. Dus dat wordt of morgen of anders maandag. Het weekend zijn we nl op pad, bezoek aan ziekenhuis Nyakibale en we willen natuurlijk wel persoonlijk bij de levering aanwezig zijn. Van Rob( via Gerard)horen we even later dat Pontius al op weg is naar Kampala om de 2-de hands Toyota cruiser op te halen. Hij stuurt ook een offerte mbt kosten stretcher, infuuspaal en bedschermen. Daar moeten we even een berekening voor maken.
Omdat er weer studenten op de afdeling zijn zie je gelijk dat er bedden worden opgemaakt. Ik spoed me erheen om er handenalcohol neer te zetten met instructie dat ze dat na elk bed moeten gebruiken. De 2 ambulance verplk zoeken ook een pompje voor handenalcohol...... tja er zijn er maar 2 op de hele afdeling.......... Ik hoop dat een volgende groep van de ambu verplk. alcoholpompjes mee kan nemen.
Vanochtend zijn er geen wounddressers aanwezig. Dus gaan wij aan de slag met de wonden. Samen met een aantal studenten doe ik de wonden. Ik vergeet af en toe(bewust) om steriele handschoenen aan te doen. Ik leg uit dat een wond altijd gecontamineerd is, dus niet steriel verbonden hoeft te worden, maar wel schoon uiteraard. Maar tevens geef ik aan dat als het hier gebruikelijk is ik me daar ook naar voeg. Het zou voor hen alleen aar verwarring geven. Er moet een wond gespoeld worden, niemand kan een grote spuit vinden.......... Uiteindelijk rond lunchtijd vindt Jackson( die heel even aanwezig is, er 1!
Renee doet 1 VAC en een vaste verplk doet, op mijn verzoek, de andere VAC onder het toeziend oog van Renee. Zo leuk dat hij nadien verteld erg nerveus te zijn geweest toen ik hem voor de VAC wissel vroeg. Hij dacht dat het nooit voor elkaar zou krijgen. Hij glunderde bijna van trots!
Op de ICU overlijdt een jonge man. Het afleg-ritueel is hetzelfde als bij het kleine meisje een paar weken geleden. Het gezicht wordt nu echter ook bedekt. Zijn vrouw is ontzettend verdrietig en wordt ondersteunt door studenten. Er was ook al een non bij haar geweest vanmorgen ter ondersteuning. Daar is dus zeker oog voor hier.
Ik loop nog even bij Fred langs. Hij ziet er wat somber uit en er kan maar net een kleine glimlach af. Hij moet eigenlijk op zijn buik liggen ivm huidtransplantatie. Ik heb hem vandaag alleen maar met opgetrokken benen in bed gezien of zittend op een krukje. Zou de moeder het belang niet inzien? Daar kom je dan, ivm taal barrière, niet achter.
Er zou een jongetje met ontslag kunnen( vingernagel er af)Maar......het is OK dag, dus dat gebeurt dan niet. Ik hoop nog een arts te zien en geef het door aan het vaste personeel. Maar verwacht er eigenlijk niet veel van.
De ambu verplk geven vanmiddag een klein les over wondgenezing. Mogelijk kunnen wij deze gebruiken voor een klinische les op de afdeling in combinatie met de les over de VAC.
In de middag gaan we naar Kisoro: er moeten miljoenen uit de “flappentapper” getrokken worden ivm de gorilla tracking. Gelukkig lukt dat.
Ik ga onderweg nog even langs Isaac en Julius en geef de laatste kleren die ik heb meegenomen aan hen. Gelukkig is de moeder er nu ook. Haar dankbaarheid is groot en ze straalt helemaal. Tot mijn verrassing krijg ik een A-4-tje waarin hele lieve woorden staan. Het ontroerd me. Ik geef haar nog wat geld, deel ballonnen uit en dan vertrekken we snel omdat de lucht erg zwart wordt. Ik vertel aan zoontje dat ik volgende week nog 1 x terug kom en dan mijn eigen kleding nog zal achterlaten.
Dan maken we in Kisoro afspraken met Sheeba, onze driver voor komend weekend en voor onze terug reis. We willen nl vlgs wk zaterdag naar Kampala dan naar Jinja en uiteindelijk dinsdag naar Entebbe. Hij maakt natuurlijk een speciale prijs voor ons
We worden uitgenodigd om na het diner, bij de coffe Pot, drumles van hem te krijgen met djembe’s .Hoe leuk is dat!
Het was een korte les, maar we hebben erg genoten.
Michael komt ons ophalen en neemt gelijk 2 lege koffers voor Evelyne mee terug. Daar kan ze mooi haar crafts in opbergen.