9 en 10 mei

9 mei Woensdag
Jackson is er vandaag weer. We hebben hem afgelopen maandag gemist. Nu blijkt dat geheel onverwachts zijn nichtje van 8 jr is overleden, ze werd dood in bed gevonden. De avond voordien niets aan de hand. Hoe vreselijk.
Als we langs de bedden gaan voor de overdracht hebben we zeker 5 minuten voordien de handbel horen luiden( zoals elke dag). Het teken dat alle bezoek/familie de afdeling moet verlaten. De cleaners regelen dit en komen uiteraard ook controleren. Maar tijdens de ronde met overdragen van de dienst blijkt altijd weer dat er door veel familie geen gehoor aan wordt gegeven totdat de cleaner persoonlijk langs komt.
Weer meerdere opnames geweest waarvan ook 1 kindje op ICU dat ernstig ziek is. Wilms tumor. Blijkt al eerder een nier verwijdert, maar de echo laat zien dat het buikje vol uitzaaiingen zit. Ze kunnen in dit stadium in Oeganda niets meer voor haar doen. Naar huis en liefdevol verzorgen. Wat een afschuwelijk bericht!
De visite duurt weer behoorlijk lang. Fred( brandwonden) blijkt gisteren niet voor OK te zijn geweest ivm een andere spoed OK. Hij staat nu morgen op de planning evenals een andere OK die niet door kon gaan vorige week omdat er geen bloed was.
Bij Stanley wordt extra stilgestaan bij het feit dat het hier eigenlijk een verpleegprobleem betreft: decubitus. Daar moet ik met Aloiz over praten om een schema te maken voor wisselligging. Ben benieuwd of ze dat zullen doen en uiteraard ook of ze dan Stanley zelf kunnen overtuigen. Hij moet dan elke 2 uur gedraaid worden.
Een patiënt moet naar de oogarts, wat al eerder was verzocht. Als hij vrijwel gelijk weer terug komt blijkt dat hij daar geen geld voor heeft. Wat erg toch!
Dan het jongetje op de B ward, met verlammingsverschijselen. Veel pijn in de buik, als ik wat doorvraag blijkt de katheter gisteren avond om 18.00 uur geleegd en nu niets in de zak. Ik ga samen met Paul gelijk aan de slag om voorzichtig te spoelen. En na de koffie blijkt dat er 800 cc is afgelopen. Voordat ik daar achter ben moet ik meerdere mensen langs, want ...wie heeft de katheter geleegd? Dit bespreek ik aan het eind va de dienst met Aloiz. De late en nachtdienst hadden hier al opmerkzaam op moeten zijn. Hij verontschuldigd zich. Ik hoop dat hij dit bespreekt met de vaste medewerkers.
Het kleien mannetje David is er nog en wil even op mijn armen en we wisselen wat kusjes uit. Zo’n lekker mannetje. Bennon, waarvan de ziekenhuisrekening nog steeds niet betaald is , is verdrietig. Hij wil zo graag naar huis.
Met de koffie hebben we even contact met Pontius en maken voor morgen een afspraak ivm bestellen matrassen, nachtkastjes e.d
Na de koffie eerst naar Evelyne. We gaan vlgs week mee op out reach. 40 km rijden en 1 uur lopen in het oerwoud om er te komen. Dus regenkleding, goede schoenen, water en een lunch.
Op de afdeling nog een aantal wonden verzorgen. Ik vraag Laurens om vooral de studenten uitleg te geven bij hechtingen verwijderen en het spoelen van een wond. Dat kan hij prima, maar het is voor hem niet vanzelfsprekend.
Een aantal studenten willen meer weten van de VAC en zullen morgen meekijken bij de wissel.
Ik maak wat grapjes bij de wondverzorging, waarop er bij Laurens voorzichtig een glimlach ontstaat. Het gaat allemaal zo serieus. De studenten durven amper te lachen heb ik het idee.
In de middag gaan we door het hele ziekenhuis om nachtkastjes, matrassen en bedden te tellen en een soort prioritering aan te brengen wat vervangen moet worden en wat nog wel kan. We gaan eerst naar de schuur waar we al bedden hebben zien staan. 2 daarvan zij direct bruikbaar. De rest mist wieltjes of spiraal is stuk etc. Gerard is enthousiast en laat gelijk zien wat hij allemaal nog in de opslag heeft aan goede spullen. Wieltjes van ene bed kunnen op andere bed etc.
Als we op de lege A ward komen staan daar bedden zonder matrassen en......ligt er een ontlasting (van een mens) op de vloer. De toilet is gewoon open. Hoe bizar. Als ik dat even later aan Gerard vertel geeft hij aan dat sommige familie een toilet simpelweg niet kennen. Hij wil er wel voor gaan zorgen dat de deur voor de nacht op slot gaat.
Morgen om 9.00 uur gaan we naar hem toe, hij heeft nog wat bruikbaars gevonden en zal ook gelijk een aantal bedden uit de A-ward verwijderen die stuk zijn.
We geven Rob nog een rondleiding over het gedeelte waar de familie verblijft en kookt. De allerkleinste peuters daar rennen naar me toe en roepen mijn naam. Lekkere mannetjes met vreselijke snotterbellen.
‘S Avonds komt dr Gabriel afscheid nemen. Hij vertrekt morgen.
Blijkbaar is er een “afscheidsfeestje” ‘s avonds als Jürgen en Sympkje daar naar op zoek zijn.
Na onze maaltijdsoep en koffie/thee wordt er weer gestreden om punten met monopoly kaartspel.
De stand van onze telling wordt gemaakt. We hebben meer matrassen (116)nodig en minder nachtkastjes dan we voordien verwacht hadden. En we willen erg graag voor de kinderafdeling 10 nieuwe bedden bestellen.

10 mei; Hemelvaartsdag
Hier vieren ze Hemelvaartsdag niet vandaag(??), maar zondag? Zou dat zijn ivm extra feestdag die niet wordt toegekend?
Op de afdeling zijn wederom meerdere mishandelde patiënten opgenomen.
De vrouw waar ik eerder over schreef met een maagtumor is afgelopen nacht overleden, er kon niets meer voor haar worden gedaan.
Stanley schijnt niet meer te willen(kunnen) eten en komt niet uit bed!!
Ik maak bedden op met studenten en vertel wederom dat ze na elk contact de handen moeten reinigen met desinfectans. Ze doen het, al moeten ze er wel een beetje om lachen. Ze weten de theorie, maar zien het de vaste medewerkers niet doen, dus....
Om 9.00 naar Gerard. Hij opent een grote zeecontainer voor ons waar meerdere matrassen in staan. Zelfs een soort anti-decuitusmatras met hoes. Renee en ik willen die uiteraard meteen meenemen voor Stanley. Wel moet deze eerst schoon gemaakt.
We scoren 10 bruikbare matrassen met hoes en er staan meerdere goede matrassen waar nog een hoes( Macintosh) omheen moet.
Dan wil hij heel graag dat we ook even in een andere container kijken. Tjeeee, deze staat vol verpleegartikelen, maagsondes, katheter zakken, dozen vol met rollen kleef verband en rollen hechtverband. Dozen vol met gewone kleine pleisters, waar ze hier niet mee werken.
Een advies aan alle “Mzungu’s”, neem niet van alles mee waar we in westerse landen mee werken, hoe goed bedoeld ook. Als ze het niet kennen of gewoon niet nodig hebben/gebruiken wordt het NIET gebruikt en blijft het jaren lang in containers staan. Of je moet het ze leren gebruiken en daarvoor is berging nodig, anders gaat het niet werken. Mogelijk zijn wij niet de eersten die deze spullen zien.
We nemen van alles wat mee om op de afdeling te vragen of ze daar wat aan hebben.
Het kleefverband blijken ze eerder op de afdeling te hebben geprobeerd, maar omdat ze gebruikt werden als gaas-rollen werden ze te strak gewikkeld, waardoor bij een zwelling/bloeding het gaas niet mee rekt. De artsen hebben daarom aangegeven dat het niet meer gebruikt mag worden. De andere spullen kunnen ze goed gebruiken. Dus morgen halen we de rest op.
Even later wordt de schoongemaakte matras voor Stanley al gebracht.
We verwisselen een VAC en geven instructie en info aan een aantal studenten. Aloiz zou meekijken, maar is druk met een kast opruimen. In die kast staan meerdere bakken met scharen en pincetten, weer een voorraad die geschonken is en bewaard wordt voor slechtere tijden.
Jackson doet de andere VAC onder toeziend oog van Renee. Zelf loop ik mee naar OK om een patiënt te brengen. Wederom zie ik dat er geen gegevens worden overgedragen, behalve welke OK het is. Ik bespreek dat met Sylivia, waarop ze zegt dat de nachtdienst dat allemaal doet. Maar dat zijn waardes van meer dan 5 uur geleden. Wat nou als de patiënt koorts heeft gekregen? Ahhhhh, “ i am getting it” zegt ze. Dat zal ze de volgende keer doen. Ik hoop het maar.
Als ik later met Paul een OK wegbreng worden alle vitale waardes( ook van meer dan 5 uur geleden)wel overgedragen. Dat heeft hij dan snel opgepikt na de vorige keer....of is dat omdat ik mee loop?
De matras van Stanley wordt verwisseld en ik vertel hem dat hij toch echt moet eten, al is het maar elke paar uur een beetje. Dit in kader van wondgenezing en tevens dat hij elke 2 uur op een andere zijde/rug moet gaan verliggen en vooral....uit bed komen. Hij snapt het. Ik instrueer zijn vrouw en zeg dat ik morgen navraag kom doen hoe eea is gegaan.
Dan moet ik nog even vertellen aan Sylivia wat er in een bepaalde spuitbus zit, hoe kunnen ze dit gebruiken. Het is een spray die onzichtbaar de wond bedekt( spraypleister).Ik verwacht niet dat ze deze hier kunnen gebruiken. Als ik het voor doe op mijn arm schrikken ze ervan. Ik laat ook zien hoe je het er af kunt wrijven. Ik zeg: weg ermee, gaan ze niet gebruiken!
Ik kijk nog even met Lique mee bij het jongetje met de verlamde beentjes. Daar lijkt nu toch wat meer kracht in te komen. Gelukkig maar. En de katheter loopt nog steeds goed af.
Dan het “grote” nieuws: er is zaterdag eea georganiseerd voor “ de dag van de verpleging” en nog een verlate viering van “ de dag van de arbeid”.
Uiteraard eerst een kerkdienst, lunch en sportactiviteiten en in de avond een feestje!
Ik heb al een verzoek om met 1 van de studenten te dansen. Gezellig!!
‘S middags naar Pontius waar we onze plannen bespreken mbt bestelling van matrassen, nachtkastjes, 2 grote kasten EN de 2-de hands Toyota cruiser. Het ziekenhuis schenkt het materiaal wat om de matrassen moet( Macintosh)
Pontius kan zich vinden in onze zienswijze om de geheel matras te bekleden zodat deze langer meegaat en gedraaid kan worden zodat er geen kuilen ontstaan.
Ook is hij enthousiast dat we van evt rest stukken beschermmatjes kunnen maken voor de patiënten die externe fixatie hebben. De pinnen die uitsteken maken de hoes van de matras stuk.
Als we dan nog voldoende geld hebben zullen we ook (10) nieuwe kinderbedden bestellen. Pontius gaat eerst de prijs opvragen.
Heerlijk gevoel dat nu eindelijk een aantal wensen mbt sponsorgelden concreet gaan worden. We willen graag iedereen laten zien waarom ze ons hebben gesponsord.
Eind van de middag hoor ik van Willemien dat de OK van Fred wederom niet is doorgegaan. Wat vreselijk, hij is er zo bang voor. Ik hoop dat ze een uitzondering maken en de OK morgen doen( nl geen officiële OK dag)